Meydan Kimlere Kaldı

Adamın komşusu tavuk horoz yetiştiriyordu Horozlarının içinde bir horoz vardı ki ötmeye başladığında hem sesi uzun hem de gür sesliydi, sabaha yakın ötmeye başlardı akşama kadar devam ederdi.

Bunun yüzünden uykusuna doyamıyordu. Komşusuyla da iyi geçinmek istiyordu, ancak bu horozdan kurtulmalıydı, bir gün komşusuna uğrayıp komşu dedi canım horoz eti istiyor bana şu horozu kes de yiyeyim, dedi, ne olur? Adam her ne kadar o horozu sevse de komşu hatırına kesip pişirdi, kemali afiyetle horozu yediler.

Ve adam Sevine, sevine gitmiş evine Oh demiş bu akşam rahat uyuyacağım, derken sabaha yakın 16 horoz birden Birbirleriyle yarışır şekilde ötmeye başladı, nizam intizam yok sesler karışmış üçü birden, beşi birden, hepsi birden ötünce adam kafayı yiyecek oldu. Hemen hışımla komşusunun evine gitti, kapıya öyle hiddetle vurdu ve bağırmaya başladı. Dedi ki daha akşam horozu kestik yedik, ne zaman fırsat bulup da gittin, on altı horozu aldın.

Adam esteğfirullah komşu, ben horoz almaya gitmedim bu horozlar benim, hepsini ben yetiştirdim, ancak dün akşam kestiğimiz horozdan korktukları için bu güne kadar ötmeye cesaret edemiyorlardı, ne zaman ki onu kestik artık meydan bunlara kaldı…