Marconi: Önce İcat Etti Sonra Yok Etti ve İntihar Etti: “Ölüm ışını”

Telsiz ve radyonun mucidi İtalyan bilgin Marconi, başarı ve ödüllerle geçen yaşamının ani bir intiharla son bulacağını biliyor muydu?

İnsanlığın yararına yaptığı onca çalışmanın ardından bulduğu yeni bir cihazın insanlığa ölüm getireceğini anlayınca buluşunu yok edip kendini de ölüme mahkûm etti.

MARCONİ, 1874 yılında İtalya’nın Bologna şehrinde doğdu. Babası İtalyan, annesi İrlan­dalıydı. Ailesi zengindi.

Marconi de büyük mucitler gibi, küçük yaşta aletlerle oynamaya hevesliydi. Annesinin Londra’da da bir evi vardı. Sık sık İngiltere’ye gider, orada yaşardı. Öğreniminin önemli kısmını İngiliz okulla­rında yaptı.

Telsizi buluyor

Marconi 24 yaşındayken endüksiyon bobininin bir ucunu anten teline, diğer ucunu da bir toprak teline bağlayarak büyük bir adım attı.

Böylece ilk telsiz cihazı meydana gelmişti. Marconi, İtalyan hükümetine başvurdu. Bu buluşu sayesinde İtalya’nın çok para kazanacağını vurgulayarak yardım istedi, fakat İtalyan hükümeti çocuk yaştaki Marconi’nin sözlerine aldırış etmedi.

O da bulduğu makineyi alarak İngiltere’ye gitti. İngilizler buluşa önem verdiler. Yaptığı deneylerin başarılı olması, dünya basınını harekete geçirdi. İtalyan hükümeti ondan özür dileyerek çalışmalarına İtalya’da devam etmesini rica etti.

Marconi, gençlik yıllarında, çalışma arkadaşları ile

Marconi hem İtalya’da hem de İngiltere’de çalışmalarına devam etti. İngiltere’de “Marconi Telsiz Telgraf Şirketi” kuruldu. 1898 yılında Manş Denizi’nin öbür yakasına telsiz haberi göndermeye ve 1900 yılında da yüksen anten direkleri kurarak, okyanuslar arası haberleşmeyi kurdu. 1901 yılında Kanada ile İngiltere arasındaki görüşme, bütün dünyayı ayaklandırmıştı. Artık aradaki dağlar, denizler kalkarak, kıtalar kapı komşusu olmuştu.

1909’da Nobel alıyor

Artık Marconi dünyada tanınmış bir bilgin olmuştu. Akıllara durgunluk veren buluşları ile insanlığa yaptığı büyük hizmetler için 1909 yılı Nobel armağanı Marconi’ye verildi.

Marconi bir gün dostlarıyla birlikteyken masanın ortasına mıknatıslı dedektörü koydu. Her birine birer kulaklık verdi.

Bir tel parçası­nın bir ucunu aletin anten ucuna bağladı, öbür ucunu da başlarının üzerinden geçirerek masanın etrafında dönmeye başladı. Tel, verici istasyonun bulunduğu yöne gelince yük­sek sesle işaretler duyulmaya başladı.

Marconi modülasyonu bulmuştu. O sıralarda Dr. Fle­ming radyo lambasını bulmuş, bu buluş alıcı telsiz cihazlarında büyük bir değişiklik mey­dana getirmişti. Nihayet Marconi 1919 yılında radyoyu buldu.

Uzaydan gelen sinyaller

Bilimin bugünkü düzeyinden uzak olduğu ve başka dünyalarda da yaşamın var olduğunun düşünülmediği günlerde 22-23 Ağustos 1924 gecesi, o zamanın en hızlı yatı olan Elektra gemisi Adriyatik Denizi’nde dolaşıyordu.

Yatın aynı zamanda laboratuvar ve kütüp­hane olan bir salonunda Marconi, kulakla­rında dinleyici, bir eli ayar kondansatörünün manetinde, bütün yüz çizgileri heyecandan gerilmiş, uyumadan dinliyordu.

Marconi, 3 gün önce Elektra yatının direğine garip bir anten yerleştirmiş, bunu üstün duyarlıkta bir amplikatöre ve onu da bir dinleyici cihaza bağlamıştı. 02.30’da bağırarak yardımcılarını uyandırmaya koştu:

“Dinleyin, dinleyin…” diyordu. Masa üzerine bıraktığı kulaklıktan tiz sesler çıkmaktaydı: “Onlar. Onlar… İşaret­ler Dünya’mızdan gelmiyor. Uzay sakinleri konuşuyorlar. Beni deli sanmayın! Sesleri dinle­yin. Ben ilk çağrıyı 1901’de yolladım.

O zaman­dan beri uzaydan gelen her şeyi dinledim. S.O.S.’leri, şifreli telgrafları, insan seslerini, her şeyi dinledim. Parazitleri, Mors alfabesini, her türlü HERTZ dalgasını tanırım. Bu çeşit işaretleri hiç duymadım.”

Masadaki kulaklık­tan bilinmeyen sesler çıkmaya devam edi­yordu. Marconi’nin sekreteri Giovanni Feltrinvelli temkinli olmak istiyordu. Marconi haberi basına vermeye taraftardı. Sekreteri karşı çıkıyordu:

“Üstat, bunu yapamazsınız, buna kimse inanmayacak. Şöhretiniz yıkılacak. Size bağlı insanları, yardımınızla yaşayan işçi­leri düşünün…” Buna rağmen büyük bilgin bu haberi dünyaya bildirmekten geri kalmadı.

Herkes onun aklını kaybettiğine inanmıştı. Marconi üzülmemişti, radyo dalgalarının yıldızlararası mesafeleri 21 santimetre dalga uzunluğu ve 1420 megasikl üzerinden aşabildi­ğini saptamış oluyordu.

Daha sonra yıllarca Samanyolu’ndan gelen işaretleri dinledi, yar­dımcılarıyla işaretlerin çözümü için yıllarını verdi. Dünya henüz böyle gerçeklere hazır olmadığı için, bir daha hiçbir açıklamada bulunmadı. Marconi’nin radyo dalgaları üze­rinde yaptığı en önemli buluş, micro-ond deni­len kısa dalgalara dayanıyordu.

Marconi şöyle diyordu: “Kısa dalgaları 20 santimden aşağıya indirebilirsek yeni ufuklar açılacaktır. Bu dalga­ları elde ettiğimiz zaman, bu dalgalar sayesinde, fare ve benzeri zararlıları tamamıyla yok edeceğiz.”

Yok ettiği buluşu: Ölüm ışını

1937 yılında İtalya’da Mussolini’nin liderli­ğinde, Kara Gömlekliler adıyla anılan Faşist Partisi iktidara geçti. Eski Roma İmparatorluğu’na özenip, silahlanma hırsına kapılan Mussolini, devrin en büyük bilgini Marconi’nin bazı evren sırlarına sahip olduğunu bildiğinden ondan ısrarla, dünyaya meydan okuyacağı güçte buluşlar yapmasını istiyordu.

Marconi bazı tasarımları olduğunu, bunun ise uzun zaman ve deneylerle mümkün olaca­ğını söylüyordu. Mussolini’nin devamlı ısrarları ile, bir aletin yapımına girişti.

Aylar sonra, bir manyetik alan dondurucu cihazı meydana getirdi. Yardımcıları cihaza “ölüm ışını” adını vermişlerdi.

Henüz kesin deneyleri yapılmadan, Afrika’da, Libya ve Habeşistan’ın istilasını tamamlayan Mussolini bu gizemli cihazla bir an evvel, dünyayı tehdit etmek istiyordu.

Alelacele, askeri bir tatbikatla deney yapıl­masını istedi. Deney günü Marconi ve yardım­cıları, bulundukları yerden, üzerlerine doğru hareket halinde bulunan 10’a yakın tank ve arkasından gelen askerlere karşı cihazı çalıştırdılar.

Aletten vızıltı sesleri arasında dağılan man­yetik dalgalar, tank ve askerlerin önünde sanki görünmez bir duvar meydana getirmişti. Hareket halindeki tankların motorları, kramp girmiş gibi birden durmuş, askerlerse bir adım öteye yürüyemez duruma düşmüşlerdi.

Marconi ve yardımcıları derhal cihazı dur­durmuşlardı. Arkalarında tatbikatı izleyen Mussolini ve yandaşlarının alkışlanın duymu­yorlar, dehşetle önlerindeki tabloya bakıyor­lardı.

Ölüm ışınının etkileri

Deney başarılıydı ama hesapta olmayan bazı esrarengiz olaylar bundan sonra başlamıştı. Ertesi günü tatbikata katılan askerler arasında “manyetik donma” denilen olay meydana gelmeye başlamış, nasıl tedavi edileceği bilinmediğinden, ölüm olayları sıklaşmıştı.

İntihar etti

Marconi manen yıkılmıştı. Büyük bir karamsarlık içinde Papa’yı ziyarete gitti. Papa Pi XI tarafından kabul edildi. 90 Yaşındaki Papa’yla uzun uzun konuştular. Bu konuşma hiçbir zaman açıklanmadı.

Dönüşünde Marconi’nin ilk işi cihazı bozup onunla ilgili evrak ve materyali yakmak oldu. Ölüm makinesinden geriye hiçbir şey kalmamıştı.

Tanrının huzuruna rahatlıkla gidebilirdi artık. Ertesi günü Marconi’nin, evinde intihar ettiği öğrenildi. Şanına uygun bir törenle gömüldü.

Papa Pi XI, arkasından şöyle diyordu: “Tanrının sırlarına vakıf oldu. İnsanların yücelmesi için yaşadı. İnsanların ölmemesi için öldü.”

kaynak: http://www.galaksi arsivi.com