İyilik Yap Çöpe At?

Hiç dikkat ettiniz mi? kötü insanların arada yapmış olduklar iyilikler unutulmaz ve “hep kötülük de yapabilirdi, bak iyi tarafları da varmış” denilirken salt iyi gelmiş iyi giden insan için “kötü biri olmayı da seçebilirdi” diye bir şey denilmez.

O sadece iyidir, budur onun vasfı.

iyi bir insan olur, efendi olur ama eş bulamaz. Beğenilmez. Beğenilse bile aldatılır. keza aynısı kadın için de geçerlidir. iyi bir kadındır, eştir ama aldatılır ihanete uğrar. iyi olmak yetmez bir yerde çünkü.

iyi birisi öldüğünde de “çok iyiydi” denilir geçilir ama bu kadardır. iyi olmak dünyanın ayarlarında varsayılan olarak atandığı için insanlar iyi değil de, kötü olduklarında fark edilirler. Yine iyinin iyiliği zaten olması gereken iken, kötünün iyiliğine şükredilir.

hiç kimse iyi bir insan için “kötü biri olmayı da seçebilirdi ama seçmedi o hep iyi oldu” demez ama kötü bir insan buğday tanesi kadar iyilik yapsa, o iyilik yıllarca konuşulur ve dahası “özünde hep iyi birisi olduğu inancı” ile daha çok bağlanılır.

iyi insanın bir kez yaptığı kötülük, kötü birinin yaptığı bir iyilikle kıyaslanınca, kötü kazanır…

belki buna daha somut örnekler verebiliriz. Örneğin Bülent Ecevit mütevazı kişiliğiyle bilinirdi; malda, parada pulda gözü yoktu. Bir tane toros arabasıyla gider gelirdi meclise. Ne oldu? Ara sıra bu özelliğiyle hatırlanır olsa da iyi birisi olması pek de fayda getirmedi ona. Belki on yıllar sonra tarih kitaplarında iki satır söz edilecektir hakkında.

Öyle ki bir de ‘başkalarına’ bakalım. Zihindeki yeri kötüdür ama iyi bir şey yaptığında da “aslında özünde iyi” görüşüne iter insanları. Öyle ki, insanlar, “bir gün beklemeye değecek kadar çok büyük bir iyiliği dokunacak” beklentisiyle yaşarlar ömürlerini.

evet, görüldüğü gibi iyi olmak çok da iyi bir şey değil. iyi olun ama beklentiniz olmasın…

edit: yazar burada kendi iyiliğinden ve takdir görülmesinden bahsetmeyip başlıbaşına “iyi olmak” kavramını ele almıştır.

iyilik pragmatik beklentiler için yapılmaz. iyilik; tüm din kitaplarında, toplumsal normlarda, gelenek-göreneklerde insanlığın edinmesi gereken doğru bir vasfı olarak öğretilir. bu vasfa sahip olunduğunda da bu kadar kötülerin olduğu bir dünyada iyi olmak, iyi kalmak bir meziyettir ve bunu uygulayabilen kişiler aslında takdir görmelilerken böyle bir takdir yoktur. yani kimse yüceltmez iyi olan kişiyi ama söz konusu kötü kişi olduğunda, o din kitaplarındakilerin, toplumsal normların, inanışların, adetlerin vaadettiklerinin tamamen tersinde ve üstelik büyük bir adaletsizlikle ödüllendirme söz konusudur. Bunu eleştiriyorum.

ve iyi birisi nedir? iyi birisi, kötü olabilme iradesi varken bu iradeyi kötü olmamak için kullanan kişidir.

edit: iyi olmaktan dolayı bir ödül beklemek değil, iyinin iyiliğinin sonuçlarıyla, kötünün iyiliğin sonuçları arasında adil davranılmamasıdır buradaki mesele.

edit: okuduğumuzu anlıyor muyuz?

iyi olmamak lazım, iyilikten hayır gelmiyor demiyorum. aksine iyi olunmalıdır. Evren iyiler sayesinde ayaktadır. Burada eleştirdiğim durum kötülere kazandırılması. Kötü birinin bozuk saatin günde iki kez doğruyu göstermesi gibi yaptığı bir iyilik o kişinin tüm kötülüklerini örtmekle birlikte yüceltir. ben bunu vurguluyorum.

Alıntı: https://seyler.eksisozluk.com/hayat-kadar-aci-bir-gercek-iyi-insan-olmanin-hicbir-ise-yaramamasi

kötü biri yüceltilmediği sürece iyi olmaya hiçbir ödül beklemiyorum.