İyi Bakın

Bir lokma ekmek ararken, karşısına bir insan çıktı! Öyle sandı.

O insan, ekmek uzattı hatta tavukta getirmişti yanında.

O kadar mutlu oldu ki, iyi yürekli biri karnını doyuracaktı.

Yerken mahçuptu yemeği getirene, minnet duyuyordu.

Doyacaktı, doymak ne kadar güzel bir histi.

Son lokmasını olduğunu bilmeden, kaldırdı kafasını baktı insanoğluna. Neden zehirlenmek istendiğini anlamadan baktı.

Güvenmişti, Allah’ın sessiz kulu sessizce sadece gözünde bir damla yaş ile gitti bu zalim Dünyadan… sadece tek bir şeyi merak etti, ben sana ne yaptım da, sen beni zehirleyip öldürdün?

İNSAN dünyanın en tehlikeli varlığıdır!

Biz ne zaman insanlığımızı merhametimizi kaybettik