Çürük elma için ne istersin

Bir zimmi, Sultan İkinci Murad Hana der ki:

• Bir maruzatım var Padişahım, müsaade buyurun anlatayım?
• Elbette, söyle nedir maruzatın?
• Askerleriniz benim bahçemden dün elma yediler ve parasını ödemediler!
• Bu dediğin nasıl olabilir? Bir yanlışlık olmalı!
• Yanlışlık yok Padişahım.

  Sultan Murad Han derhal araştırılmasını emreder. Az zaman sonra üç askeri huzura getirirler. Sultan onlara olayı anlatır ve sorar:

• Bu zimminin söyledikleri doğru mudur?

  Askerlerden biri der ki:
• Doğrudur Sultanım, ben yaptım!
• Peki ama nasıl? Kul hakkını düşünmedin mi hiç?
• Padişahım, benim yediğim elma yerdeydi ve çürüktü. Çürük bir elmanın para edeceğini düşünemedim; nitekim bu iki arkadaşım da oradaydı, onlar ağaçtan elma kopardılar ve parasını da bahçeye attılar.

  Padişah, zimmiye sorar:

• Askerlerimin söyledikleri doğru mudur?
• Evet, o ikisinin kopardığı elmaların bedelini aldım.
• Peki, öyleyse istediğin nedir?
• Diğer askerinizin yerden aldığı elmanın bedelini de isterim.
• Peki, o çürük elma için ne istersin?
• Bir kese altın isterim, yoksa hakkımı helal etmem.
• Bir çürük elma bir kese altın eder mi hiç? Bu açıkça haksızlık.
• O zaman hakkımı helal etmem.
• Peki al bir kese altın!

Zimminin gözleri dolar, kendisine uzatılan keseyi eliyle iter ve kelime-i şehadet getirir. Sonra der ki:

• Efendim, maksadım altın falan değildi, müslüman olmadan önce son defa adaletinizi tecrübe etmek istemiştim, beni affedin ve aranıza alın!