Bir hayat hikayesi

içinde acı var, sevgi var, insanlık var.

Kim Phuc.

9 yaşındaydı.

Vietnam’da yaşıyordu.

1972 de Köyü Napalm bombası ile bombalandı.

Her taraf yangın yerinde dönmüştü.

Kim Phuc, o yangından; çok sıcak, çok sıcak diye koşarken, vücudu yanık halde koşarken

fotoğraflandı.

Fotoğrafını yayınlayamıyorum…

Çünkü, 9 yaşında ama çıplaktı o fotoğrafta.

Plutzer ödülü kazandı o fotoğraf.

Kurtarılmaya çalıştı, çok ağır yaraları vardı.

Kurtuldu Kim.

Sonra evlendi, çocukları oldu.

1996 senesinde, Washington’da Vietnam savaşını anmak için bir konferansta şöyle dedi:

“O bombaları atan pilot ile karşılaşsam, ona geçmişi değiştiremeyiz derdim. Ama bugün, yarın hatta sonsuza dek barışa hizmet etmek için elimizden geleni yapabiliriz!”

Konuşmasını bitirip kürsüden ayrıldığı sırada Kim’in eline bir kâğıt sıkıştırıldı.

Kağıdı veren kişi birini gösteriyordu.

Kağıdın içinde ise

“Kim! O adam benim..” yazıyordu.

İşaret edilen adama baktı.

O adam!

8 Haziran 1972 günü, Kim’in üzerine bombalar yağdıran Pilot John Plummer’di.

Pilotun eli ayağı titriyor, gözyaşlarına hakim olamıyordu.

Kim o adamı gördükten sonra kollarını açarak Plummere doğru koştu ve en içten duygularla ona sarıldı.

Plummer yıllarca psikolojisi bozuk ve

cüzdanında gazeteden kestiği küçük kızın fotoğrafı ile yaşamıştı.

Alıntıdır