Allah beklediğini geç de olsa veriyor buna inanın..

Rize’den geçen sene Kasım ayında İstanbul’a iş aramaya geldim. Çok basit işlere başvurmuş olsam da 8 ay bir fiil deli gibi iş aramama rağmen iş bulamadım. Çektiğim eziyet ,Yol paraları ve stresi de cabası. Bu arada İstanbul’da Anne tarafından bir akrabamda kalıyordum o süre zarfında başlarda el üstünde tutsalar da sonlara doğru kapıyı gösterir oldular.

Kendime yediremedim daha çok iş aradım sokak sokak gezdim (yeni mezun) Üniversite diplomam olmasına rağmen hiç bir şekilde iş beğenmemezlik yapmadan sokak sokak gezdim.Çünkü memlekete dönmeye hiç niyetim yoktu.Ama evdeki durumlar git gide kötüleşiyor bir gün dahi o evde kalmayı göze alamıyordum.Evde vakit geçirmemek için ismek kurslarına gidip günümü gecemi orada geçirmeye çalışıyordum.

İsmek istihdam merkezinde (isim vermeyeyim) iyi güzel kalpli bir abi var. Sağ olsun benle de çok ilgilendi, o da aylarca bana iş fırsatı sundu ama hiç biri olumlu sonuçlanmadı. Ramazan bayramı geldi 5 gün var bayrama, evime anneme gitmek için can atarken iş bulamadan gidersem bir daha geri dönmeyeceğimi biliyor kara kara ne yapacağımı düşünüyorum. Yine bir gün kötü geçen bir iş görüşmesinden dönüyorum. Moral motivasyon bitik. Yer yer kendimle konuşur acımasızca gerçekleri bağırır iç sesim;

–Bu aksam o eve gidecek misin? Onların sofrasında yemek mi yiyeceksin ? O yalancı yüzlerine bakıp gülümseye bilecek miyim? Onlar gibi sahte olmayı başarabilecek misin ? Başını yastığa koyup uyuyabilecek misin o evde ? PES etmenin vakti gelmedi mi uğraşma daha fazla artık dönmelisin aylar geçti hem anneni çok özledin. Diye iç sesimin bangır bangır acımasızca bağırdığı günlerde İsmek’teki kursa uğradım bu arada aldığım eğitimler, dersler bitti artık gidecek oyalanacak bir yerim de kalmadı, seltifikamı alayım bari o kadar uğraşmışım vakit ayırmış, derslere gitmiş, onca emek vermişim nihayetinde dimi; Ah Ah ağlanacak halime hep güldüm o yüzden 4 senedir yenilmedim… Neyse kursa uğradım. Baktım abimiz yine aynı yerinde aynı uğraşlar içerisinde. Bende içimdeki sese engel olamadım tutamadım ,dışarı çıktı.

-”Gittim geldim aylar geçti, hala aynı yerde aynı işi yapıyosunuz ama bir bana iş bulamadınız ” diye şaka karışık söylenmiş bulundum 🙂

– Benim kelimelerim onun, gün boyunca kendini sorgulamasına sebep olmuş. Belgelerimi aldım binadan çıkmak üzereyken, merdivenden seslendi o tatlı adam.

– Kurs bitti ama ay bitmeden sana iş bulacağım dedi.

Çıktım,pek umutlanmadım.. Çünkü bulsa bile zaman kalmadı..

Eve gitmemek için uğraşıyor sadece uyumaya gidiyor, ramazanda doğru düzgün yemek yemeden sofralarından kalkıp dışarıda gizli gizli pide yer haldeyim bu arada.

Öbürgün erkek arkadaşımla arabada oturmuş. (tam burada bahsi geçerken bile içim şenlenen adamı size ayrı bir hikayede anlatacağım ) Sanırım Rizeye dönmenin kaçınılmaz olduğunun gayet farkında bir şekide çaresizce birbirimize bakıyoruz. Birden irkildim ( diririririmmmm ) (diririririrmmm)…….Telefon çaldı;
Açtım.. Alo diyemeden.

Direk kulaklarımın işittiği ses

– Ay bitmesine çok var ama artık “bir  işim var” diyebilirsin dedi. Sevindim çok sevindimmmmmm. Çokcaaa sevindim. Uçtummmmmm. Ağladım sarıldım ağladım. Size o anı gözyaşımın tadını aktarabilmek isterdim. Omuzlarımdaki yükün bir kısmının gözyaşlarıma bindiği akarken de salise salise hafiflediğim o çıkmazın… Çıkışını anlatmam mümkün değil.

Hayat zor ve bu hayat adına edindiğim bir sürü ders var bunlar için rabbime binlerce şükür.

………..

Hikayelerinizi web sitemizin “Hikaye Ekle” menüsünden bize gönderebilirsiniz.