NE GÜZELDİR DOSTLARLA KAHVE İÇMEK

Her kahve aynı tadı taşımaz…

Nerede içiyorsan, kiminle içiyorsan ona göre anlamı olur…

Sahilde oturduğun rüzgarlı bir sonbahar günü,

en sevdiğin dostun ağlarken içtiğin kahvenin tadı kederlidir…

Kahve telvesine yüreğinin acısı karışır.

Bir pazar öğle sonrası anne ve babanın ‘hadi bir kahve içelim’ dediği kahve huzurludur…

Köpükler annenin göz bebeklerine yansır…

Dudağının kıyısında kalan huzurlu bir gülümsemedir…

Dostlarla içilen kahve neşedir…

Gülücükler köpüklerin üzerinde yüzer…

Tek başına gece vakti balkonda içtiğin kahve yalnızlıktır…

Acıdır tadı… Ama garip de bir keyfi, lezzeti vardır…

Eşinle birlikte içtiğin kahve sevgi doludur…

Çay bardağında, az şekerli…

Kahve gibi görünmez sana…

Ama sıcaktır, dumanı tüter ve kokusu büyülüdür…

Beklemediğin bir anda sana uzatılan kahve başkadır…

Isıtır insanın içini…

Yorgun olduğunda içtigin kahve hafifletir seni…

Kendine getirir, unutturur günün ağırlığını…

Kahve aynı kahvedir belki…

Köpüğüyle,

Rengiyle,

Dumanıyla aynı kahvedir ama,

İçilen kahveler ruhunun süzgecinden geçer,

Ve tadları değişir…

Her kahve aynı değildir bu yüzden…!